Διαδίκτυο και Ναυτιλία – Χάσμα τεχνολογίας του 'Αδωνι Βιολάρη

Οι επικοινωνίες στη ναυτιλία είναι ένα θέμα που απασχολεί σημαντικά την ναυτιλιακή βιομηχανία εδώ και πάρα πολλά χρόνια, λόγω της χρησιμοποίησης δορυφορικών συνδέσεων οι οποίες απαιτούν ένα σημαντικό κόστος το οποίο επιβαρύνει το πλοίο και κοστίζουν πολύ περισσότερο από ότι στοιχίζουν οι επίγειες επικοινωνίες.

Τον 20ο αιώνα, αλλά και τα πρώτα χρόνια αυτού του αιώνα χρησιμοποιούσαμε τέλεξ και φαξ, για την μεταφορά δεδομένων και μόνο τα τελευταία δέκα χρόνια ξεκίνησε η χρήση του διαδικτύου στα πλοία, και όταν λέμε διαδίκτυο συνήθως εννοούμε μόνο επικοινωνία με email.

Τα υφιστάμενα συστήματα που υπάρχουν τώρα στα πλοία μπορούν να προσφέρουν πρόσβαση στο διαδίκτυο για πλοήγηση (σερφάρισμα) και πρόσβαση στα συστήματα κοινωνικής δικτύωσης. Οι ταχύτητες που προσφέρονται δεν έχουν όμως καμία σχέση με αυτές που έχουμε στην ξηρά και που ακόμα κυμαίνονται μεταξύ 128kbps και 432kbps. Για να έχει ένα πλοίο απεριόριστη χρήση δεδομένων και μια ταχύτητα της τάξεως των 2mbit πρέπει να πληρώνει περίπου €3000-4000 τον μήνα ενώ εμείς στα σπίτια μας με δεκαπλάσιες ταχύτητες και απεριόριστη χρήση δεδομένων πληρώνουμε μόνο μερικές δεκάδες Ευρώ!

Το τεχνολογικό χάσμα που δημιουργείται μεταξύ των επίγειων και των θαλάσσιων δορυφορικών επικοινωνιών αυξάνεται χρόνο με το χρόνο όλο και περισσότερο και δεν κατάφερε να βοηθήσει σημαντικά την ναυτιλιακή βιομηχανία η οποία με πάνω από 60.000 εμπορικά πλοία της μεταφέρει το 90% των εμπορευμάτων με ασφάλεια στον προορισμό τους, με πολύ χαμηλό κόστος, ενισχύοντας σημαντικά το διεθνές εμπόριο και την ανάπτυξη της διεθνούς οικονομίας.

Αυτή τη στιγμή υπάρχουν διαφορετικά συστήματα με τα οποία μπορεί κανείς να συνδεθεί με το διαδίκτυο, αλλά κανένα από αυτά δεν προσφέρει τις ταχύτητες που απολαμβάνουμε στη ξηρά. Η Inmarsat που φέτος θα μπορεί να προσφέρει ταχύτητες μέχρι και 50mbit, αλλά οι τιμές θα ξεκινούν περίπου στα €2200 το μήνα για μία σύνδεση στο διαδίκτυο, στα 256kbps/s και απεριόριστο όγκο δεδομένων. Η άλλη εταιρεία είναι η Iridium η οποία θα μπορεί να δώσει πρόσβαση στο ίντερνετ με ταχύτητες 1.5mbit αλλά το σύστημα αυτό θα είναι διαθέσιμο κάπου μέσα στο 2017. Και τέλος το τρίτο σύστημα το Ku Band VSAT το οποίο παρέχει «ψηλές» ταχύτητες και απεριόριστο όγκο δεδομένων αλλά μειονεκτεί στο ότι δεν μπορεί να παρέχει πλήρη γεωγραφική κάλυψη και των επτά Ωκεανών.

Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα η ναυτιλιακή βιομηχανία σε ότι αφορά των εφαρμογή των νέων τεχνολογιών στις επικοινωνίες εκτός από το σχετικά υψηλό κόστος εγκατάστασης και λειτουργίας είναι και οι αυξημένες πλέον απαιτήσεις των ναυτικών οι οποίοι δικαιολογημένα επιζητούν την άμεση πρόσβαση στον κυβερνοχώρο και την συνεχή επικοινωνία με τα σπίτια τους. Ιδιαίτερα σήμερα, η νέα γενιά των ναυτικών που προορίζεται να ανέβει στα πλοία έχει γεννηθεί με «ένα κινητό» και μία ταμπλέτα στο χέρι και απαιτούν να έχουν άμεση πρόσβαση στο διαδίκτυο όπου και να βρίσκονται. Γνωρίζοντας πως αντιδρά η γενιά των Χ (Millenials) στην ξηρά όταν δεν έχουν πρόσβαση στο διαδίκτυο για παράδειγμα για μία μόνο ώρα, τότε μπορεί κάποιος να αναλογιστεί τι μπορεί να συμβεί στη νέα γενιά των ναυτικών, οι οποίοι θέλουν να έχουν άμεση επαφή με τα αγαπημένα τους πρόσωπα, φίλους και συγγενείς τους και θέλουν να έχουν πρόσβαση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όπου και εάν βρίσκονται.

Οι στατιστικές του 2015 μας λένε ότι 68% των ναυτικών κατωτέρων πληρωμάτων και 28% των αξιωματικών δεν έχουν ακόμα πρόσβαση σε email και ότι το 97% των ναυτικών κατωτέρων πληρωμάτων δεν έχουν πρόσβαση στο διαδίκτυο για πλοήγηση ή για χρησιμοποίηση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης όπως το Facebook, Twitter, κλπ.

Τα τελευταία δύο χρόνια, υπάρχει μια έντονη κινητικότητα στη βιομηχανία θαλάσσιων επικοινωνιών που δείχνει έμπρακτα το μεγάλο ενδιαφέρον που δείχνουν οι πλοιοκτήτες και πλοιοδιαχειριστές, τόσο για την συνδεσιμότητα των πλοίων τους στο διαδίκτυο για σκοπούς μεταφοράς εταιρικών δεδομένων από τα πλοία τους στη ξηρά και αντίστροφα, όπως επίσης και για την παροχή του διαδικτύου στους ναυτικούς τους, σε μια μορφή όπως τα internet café, στα πλοία. Παλιά η συνδεσιμότητα στο διαδίκτυο ήταν απαγορευτική λόγω του υψηλού κόστους και ήταν διαθέσιμο μόνο στα κρουαζιερόπλοια και στις θαλάσσιες πλατφόρμες εξόρυξης πετρελαίου. Η εξάπλωση του διαδικτύου πρέπει να γίνει όσο το δυνατόν γρηγορότερα, σε όλα σχεδόν τα πλοία, και αυτό θα βοηθήσει σημαντικά να γεφυρωθεί το μεγάλο τεχνολογικό χάσμα που έχουμε στη ναυτιλία μεταξύ γραφείων και εγκαταστάσεων στην ξηρά και πλοίων που βρίσκονται στις θάλασσες.

Η ναυτιλία και ιδιαίτερα οι πλοιοκτήτες και πλοιοδιαχειριστές δεν χρειάζεται να μένουν στο περιθώριο όσο αφορά τις μελλοντικές τεχνολογίες, αλλά επιβάλλεται να λάβουν δραστικά μέτρα για την συνδεσιμότητα των πλοίων τους, αν θέλουν να βρίσκονται μπροστά και να αντιμετωπίζουν τον ανταγωνισμό ο οποίος θα παραμένει συνεχής.

Αυτή η αλλαγή είναι αναγκαία για τις επικοινωνίες των πλοίων προς την ξηρά για να αποφευχθεί για πάντα η δημιουργία παράλληλων λογισμικών λόγω του χαμηλού εύρους ζώνης το οποίο υφίσταται τώρα στα πλοία. Λόγω των παράλληλων λογισμικών, η ναυτιλία δεν χρειαζόταν άμεσα αναβάθμιση του εύρους ζώνης στα πλοία αλλά αυτό που το έχει κάνει αναγκαίο, είναι η απαίτηση από το ανθρώπινο δυναμικό στα πλοία, τους ναυτικούς.

Είναι γνωστό από τις εμπειρίες μας στη ξηρά, ότι η γρήγορη ροή πληροφοριών προάγει τη γρήγορη λήψη αποφάσεων, η οποία οδηγεί στην μεγιστοποίηση των θετικών αποτελεσμάτων. Δεν μπορούμε πιά να βασιζόμαστε στην αποστολή email μηνυμάτων και τις πληροφορίες που περιέχονται σε αυτά να πρέπει να περαστούν χειροκίνητα στη βάση δεδομένων και μετά να ακολουθήσει η ανάλυση τους. Σε πλοία όπου το διαδίκτυο είναι καλά εδραιωμένο, τα δεδομένα μπορούν να αποστέλλονται απ’ ευθείας από το μηχανοστάσιο του πλοίου σε ένα πρόγραμμα το οποίο διεκπεραιώνει αναλύσεις και μπορεί να επεμβαίνει σε real-time μορφή στη ρότα του πλοίου, ώστε να πετυχαίνονται καλύτερα αποτελέσματα και σημαντική εξοικονόμηση καυσίμων.

Με την σύνδεση ενός πλοίου στο διαδίκτυο και με το γραφείο του πλοιοκτήτη στη ξηρά, αυτό εξ υπακούει ότι το τμήμα πληροφορικής της ναυτιλιακής εταιρίας θα πρέπει να συντηρεί μια ομάδα που δεν θα διαφέρει σε τίποτα από το να συντηρείς ή να συνδέεις ακόμα ένα υποκατάστημα με τα κεντρικά γραφεία. Το πλοίο είναι μια σημαντική επένδυση και χρειάζεται να αναβαθμίζεται συνεχώς τόσο από πλευράς ανθρώπινου δυναμικού όσο και του τεχνολογικού του εξοπλισμού. Προσθέτοντας σήμερα 10 πλοία στο εταιρικό δίκτυο μιας πλοιοκτήτριας ή πλοιοδιαχειρίστριας εταιρίας είναι το ίδιο με το να συνδέεις ακόμα 10 υποκαταστήματα με 220 χρήστες, όταν δε έχεις ένα στόλο με 120 πλοία, είναι σαν να υποστηρίζεις ένα ολόκληρο χωριό. Το μεγάλο πρόβλημα που προκύπτει είναι το χάσμα τεχνολογίας που αναφέραμε προηγουμένως. Δεν μπορείς να έχεις π.χ. τεχνολογία οπτικών ινών στα κεντρικά γραφεία και στα υπόλοιπα υποκαταστήματα σου και να περιμένεις τα πλοία να αποδίδουν με τον ίδιο τρόπο όπως και τα υπόλοιπα γραφεία, όταν αυτά είναι συνδεδεμένα στο διαδίκτυο, με ένα φτωχό εύρος ζώνης της τάξεως των 256kbps – 432kbps.

Με ένα τόσο χαμηλό εύρος ζώνης, είναι πολύ δύσκολο να συντηρείς και να ελέγχεις το δίκτυο στα πλοία από μακριά, να υποστηρίζεις τους νέους διαδικτυακούς χρήστες σε διάφορα επίπεδα, να παρέχεις την διαδικτυακή ασφάλεια και προστασία από διαφόρους χάκερς καθώς και να έχεις και τον έλεγχο της χρήσης από τους ναυτικούς. ‘Όλα αυτά πρέπει να αντιμετωπιστούν και να ληφθούν ορθολογιστικές αποφάσεις για την σωστή ανάπτυξη του διαδικτύου στα πλοία, έτσι ώστε οι πλοιοκτήτες και οι πλοιοδιαχειριστές να μπορούν να παρέχουν στα πλοία και στους ναυτικούς τους πρόσβαση στο διαδίκτυο. Μόνο έτσι θα παραμείνουν στην αγορά ανταγωνιστικοί και ικανοί να επιβιώσουν των προκλήσεων που υπάρχουν στα χρόνια που έρχονται.

Για να καταστεί δυνατόν να δημιουργηθεί γρήγορο, φθηνό και παγκόσμιας εμβέλειας διαδίκτυο δεν πρέπει να επαφίεται μόνο στις ναυτιλιακές εταιρείες να επενδύσουν ανεξάρτητα η κάθε μια στα δικά της πλοία, αλλά να γίνει μία συλλογική προσπάθεια έτσι ώστε το διαδίκτυο να είναι διαθέσιμο σε όλα τα εμπορικά πλοία και με αυτό να καλέσουμε τις κυβερνήσεις, τμήματα εμπορικής ναυτιλίας, αρχές τηλεπικοινωνιών, συντεχνίες ναυτικών και εταιρείες διαδικτύου να συμβάλουν έμπρακτα στη δημιουργία μίας πιο φθηνής διαδικτυακής σύνδεσης των πλοίων, έτσι ώστε να καταστεί πιο προσιτό το διαδίκτυο το τόσο σημαντικό πρώτα για το Παγκόσμιο Εμπόριο και κατ' επέκταση την Παγκόσμια Οικονομία.

Ο Άδωνις Βιολάρης, είναι πρόεδρος υποεπιτροπής πληροφορικής και επικοινωνιών του Κυπριακού Ναυτιλιακού Επιμελητηρίου και Διευθυντής Μάρκετινγκ, Interorient Shipmanagement

Πηγή https://www.maritimes.gr/